Hobe pertsona heldua aldamenean

Gero eta ume gazteagoak teknologia berriak erabiltzeko joera hartzen dute, adibidez: jolasteko, nabigatzeko, programak edo musika jaisteko eta “messenger” -arekin aritzeko. Bai gurasoek baita hezitzaileek ere ez dute oso ondo ikusten txikitatik modu horretan erabiltzea ordenagailua, jokaera horrek isolamendua areagotzen eta trebezia sozialen garapena galarazten dutela uste dutelako. Beste batzuk internet arriskutsua dela esaten dute gainbegiralerik gabe baliatzen badute haien kabuz.
Badaude bi arazo (internet adin txikikoekin): ezezagunekiko kontaktua eta eduki desegokiak. Azken honetan, kasualitatez aurkitzen dute: bilaketa – eragilean sartutako esanahi anbiguodun hitz baten bidez. Baina ez hori bakarrik, baizik eta, helduek umeak ezagutzen dituzte “chat” –etan eta egoera hori larria da batzuetan pertsona ezezagunekin topaketa egiten dutelako. Bai EEBB-etan baita Espainian ere arazo hauek pairatzeko hainbat web – orriak egin dituzte, adibidez kid.us, kids-space.org, chaval.es, internetsegura.net, …
Informatikako hainbat programak nahiz eta zaintza eta zentzuratu egin, horren gainetik, dudarik gabe, informazioa eta hezkuntza dago. Umeei ondo gidatzeko asmoz, gurasoek ordenagailuaren aurreko ordutegia mugatzea deliberatzen dute. Dena den, adituengandik aholkuak jaso, borondate ona jarri eta abar erabilgarriak dira interneteko arriskuei saihets egiteko. Erabilpen egokia egin dezaten.
Hainbat aholku ematen digu artikulu honek: internet erabiltzean biok “eskutik joan” (kalean egingo zenuketen moduan) edota elkarrekin nabigatuz, (kasu honetan, ia %95eko gurasoek haurrei bakarrik nabigatzen uzten dietelako); etxeko ordenagailua toki aproposean jartzea, umeentzako egoki eta interesgarriak diren orriak hasierako orria sortzea, eta faboritoen karpetan sartzea beste guztiak (egokiak direnak), norberaren datu pertsonalak babesteko moduez informazioa jaso eta zabaltzea, informazioa jaso spam eta birusei buruz, eta abar.
Eskola oraindik “ konektatu gabe ” dago ingurunean teknologia berriak sartzean hitz egiten dugunean. UOC eginiko alternatibaren arabera, 10 ikasletik 4a ez da sartzen interneten eskola orduetan eta beste 3k astean behin soilik. Irakasleek ia ez dute erabiltzen haien jardueretan ez dakitelako nola txertatu. Unibertsitateko maisuen %34a ez da gauza ordenagailu batean aritzeko, %30k ikasleekin baino ez dute erabiltzen . Ikastetxe publikoetara joaten direnen %90,5ek eta pribatuetara doazenen %89,1ek badu interneterako konexioa. Konexio hori baliatzea da kontua orain.

Iturria: http://revista.consumer.es/web/eu/20040501/internet/

Teknologia berriak: Informatika. Irakatsi aurretik, ikasi egin behar da

Aurreko artikuluetan esan dudan moduan nabarmentzen joan dira teknologia berriak. Gero eta jende gehiagok erabiltzen dute bere lanean. Ia mundu gehiena ordenagailu baten aurrean egon da kasu batean edo bestean baina agian pertsonahaien artean egongo dira batzuk informatikarekin harremanik izan ez dutenak, beraz, egoera desegonkortasun baten aurrean aurkitu dira.

"Informatikaren presentzia abiadura handiz nabarmentzen joan da gizartearen arlo guztietan. Gaur egun ia lan eremu guztietan azaltzen da; geroz eta jende gehiagok erabiltzen du ordenagailua bere lanean. Momentu batean etxeetan telebista ezinbesteko tresna bihurtu bazen, badirudi gauza bera gertatzen ari dela ordenagailuarekin. Lanaren esparruaz aparte, aisialdirako ere gero eta erabilpen handiagoa du. Beraz, biztanleriaren ehuneko handi batek jarri behar izan du bere burua noizbait ordenagailu edo ordenagailudun makina baten aurrean. Pertsona horiek informatikarekin inongo kontakturik izan ez badute, gogorra izan daiteke edo traba asko sor ditzake.

Hezkuntza eta informatika

Oraintxe arte behe mailako eta maila ertainetako hezkuntzan informatika zeharo baztertua egon da. Jende gutxi zegoen horrelako gaiak irakasteko trebatuta, eta trebatuta zeudenen artean, oso gutxi irakaskuntzan interesaturik.Ildo honetatik, badirudi oso garrantzitsua dela informatika irakastea behe eta erdiko mailako hezkuntzan. Baina, nire ustez, adin gazte horietan, programatzen edo konputagailuaren barne egituraz edota sistema eragileei buruz jakitea baino garrantzitsuagoa, konputagailua lan tresna ahaltsua izan daitekeela ulertzea da. Eta haurrak horretaz jabe daitezen, behar-beharrezkoa da euren irakasle, hezitzaile eta, kasu askotan, eredu diren maisu-maistrak hala erabiltzen dutela ikustea.Horren inguruan, Alfonso Gutiérrezek honako hau dio:"Irakasleok, Teknologia Berriez ari garela, irakas-baliabideetara mugatzea da interpretazio sinpleena, eta beharbada gehien erabiltzen dena. Konputagailuak, proiektagailuak, bideo elkarreragileak, irakurle digitalak, multimedia..., sofistikatuak-edo diren baliabide horiei buruz zerbait irakurria dugu, eta, diotenez, hezkuntzan erabilgarriak dira. Berri adjektiboak, kasu askotan, baliabide horiek oraindik ez erabiltzearen zergatia justifikatzeko balio izaten du, eta neurri batean, geure kontzientzia berritzailea lasaitzeko" (Gutiérrez A.).Beraz, jauzi nabarmena egin dugu haur eta gaztetxoek jakin behar dutenetik beren maisuek, ez informatikako maisuek, baizik eta denek, jakin behar dutenera. Pina eta Sánchez-ekartikulu batean, informatika arloan espezializatuak ez diren ikasketetan informatika irakasteko hainbat curriculum joerei buruz hitz egiten digute. Joera hauen artean, batetik, informatikaren oinarriak, aldatuko ez diren arloak erakustearen aldekoak daude; eta bestetik, informatikaren arlo praktikoa jorratzea nahiago dutenak. Lehenengoaren alde daudenak, aplikaziotik urrutiago eta kontzeptutik gertuago ibiliz, informatikaren oinarri horiek argi dituen pertsona batek edozein pakete instalatzen eta erabiltzen erraz ikasiko duela diote (Kelemen eta Patt). Bigarrenaren aldekoek, ordea, aplikazio zehatzak erakustearen alde jotzen dute, informatikaren alorrean espezializatu nahi ez duen jendea lehen aipatutako oinarriak jasota gustura geratzen ez delako (Sellars).Horri guztiari jarraituz, Nafarroako Unibertsitate Publikoan (NUP) Teknologia Berrien alorrean lan egiten dugun irakasleok bigarren adarretik jo dugu, ikasleentzat interesgarriak diren programak landuz konputagailuarekin harremanetan jartzen direla pentsatuz eta pixkanaka oinarri horiek ere beren kabuz ikasiko dituztela ulertuz."

Artikulu honetan informatika eta hezkuntza lotu dute egon diren egoera desberdinak nabaritzeko. Badago desberdintasun asko baina aurrera eramaten dira honako teknologiak, beraz, etorkizunean berdina ez gertatzeko komenigarria da eskoletara zuzentzea, batez ere.

Iturria: http://www.hikhasi.com/artikulua/687

Internet eta teknologia berriak

Artikulu honetan internetari buruz hitz egingo digu. Bertan, zer den internet, nola dagoen osatuta sarea eta nola konektatzen den internet puntuak ikusiko ditugu:

"Teknologia berriak edo IKT (Informazioa eta Komunikazioaren Teknologiak) izenekoak gure bizitzan sartu dira Interneti esker. Medikuntza, heziketa, merkataritza ala aisialdiari aplikaturiko teknologia berriez hitz egiten denean, neurri handi batean, arlo hauetako edozeinetan Internet erabiltzea esan nahi du. Baina, zer da Internet? Noiz sortu zen? Nola dago egituratuta? Eta batez ere, zertarako balio digu?

Askorentzako Internet fenomeno berri bat izan arren, bere jatorria 1969. urtean aurkitzen dugu, urte hartan ARPA-k finantziatutako ARPANET sarea sortu zenean, Estatu Batuetako Defentsarako Departamentuak sorturiko proiektu barruan. ARPAren helburu nagusia ingurune militarrean aplikatutako teknologiaren alorrean Estatu Batuak mundu osoko lider bihurtzea zen; eta era berean, ARPANETen helburuetako bat.
Horretarako, ordenagailu haiek interkonektatu egin zituzten, bide anitzak erabiliz, eta horrela, bat kaltetua suertatuz gero, informazioa beste batetik joan zitekeen.
ARPANET lau nodok osatutako sare bat izan zen, eta lau nodo horiek UCLAn (Los Angeles Kalifoniako Unibertsitatea), SRIn (Stanford-eko Ikerketa Institutua), UCSBn (Santa Barbara Kaliforniako Unibertsitatea) eta Utah-ko Unibertsitatean kokaturik zeuden. Bi konputagailuen arteko lehen komunikazioa 1969. urteko urrian gertatu zen UCLA eta Stanford artean.
Ondoren, 80ko hamarraldian, amerikar ikertzaile eta zientzialariek haren antzeko proiektu bat burutu zuten, eta horren helburua zientzia eta heziketaren arloan baliozko informazioa banatzea zen. Proiektu hau, Zientziarako Fundazio Nazionalak koordinatu zuen (NSF) eta NSFNET izendatu zuten.
Horrekin batera, eskualde mailan, Estatu Batuetan zehar eta Europan eta Asian hauen moduko ekimenak garatzen joan ziren. Interkonexio hauen zabalkuntzak gaur egun Internet bezala ezagutzen duguna ekarri zuen.

Zer da Internet?
Interneti deitzeko erarik ohikoena sarea da. Internet mundu osoan zehar interkonektaturiko ordenagailu-kopuru handi batez osaturik dago, telekomunikazio azpiegitura zabal baten bitartez, eta mota desberdinetako informazioa trukatzea posible egiten du: testua, irudiak, soinua, etab.
Gaur egun, Internetek munduan ehunka milioi erabiltzaile dauzka eta zifra egunez egun gehitzen doa. Baina agian, atalik interesgarrienetakoa, Internet herrialde, enpresa edo partikular batena ez izatea da, baizik eta pertsona askoren lanaren elkartzea.
Interneten bitartez jarduera ugarietarako bidea dugu. Postak bidali, munduko edozein tokitako pertsonekin harremana izan, heziketa-zentroetan ikasi non bizi garen garrantzirik izan gabe, liburutegiak bisitatu, edonolako artikuluak erosi, bidaia bat antolatu eta horrela, abar luze bat. Hau guztia, eguneroko hogeita lau orduetan, urteko hirurehun eta hirurogeita bost egunetan zehar.
Ikus dezakezunez, Internetek ez du atsedenik hartzen eta egunero, gero eta gehiago dira sarearen bitartez egin ditzakegun gauzak, gure saguaren mugimendu bakarrez.

Nola dago osatuta sarea?
Esana dugu sarea elkarrekin konektatuta dauden ordenagailuen multzoa dela, baina, zein ordenagailuz ari gara? Funtsean, eremu lokaleko sare batean (LAN) bi eratako ordenagailuak ditugu: bezeroak eta zerbitzariak.
·Bezeroa, zerbitzari izeneko beste sistema indartsuago baten zerbitzuak jasotzen dituen ordenagailua da.
·Zerbitzariak ordenagailu bezeroentzat funtzio komunak administratzeaz arduratzen den ordenagailua da. Zerbitzariek informazioa biltegiratzeko eta prozesatzeko gaitasun handiagoa dute.
Sare guztietan zenbait ordenagailu bezero eta zerbitzari bat edo gehiago izan ohi dira. Sareko funtzionamendu horri esker, adibidez, erabiltzen ditugun zenbait programa zerbitzarian bakarrik instalatuta egon daitezke, eta sareko bezero guztiek horiek exekutatu ditzakete beren ordenagailuetan erabat instalatuta eduki beharrik izan gabe. Testu-prozesadoreak, datu-baseak eta kalkulu-orriak biltzen dituzten ofimatika-multzoak dira zerbitzarietan instalatu ohi direnak. Interneten, zerbitzariek biltegiratzen dute nabigatzailearen bitartez ikusten dugun informazioa. Horietako askok, ordenagailu bezeroetatik bidalitako posta elektronikoko mezuak biltegiratu eta bideratzeko funtzioak (router-funtzioa) ere betetzen dute.
Adibide bat, posta-mezuak bidali eta jasotzeko programaren erabilera litzateke. Bezeroak bere ordenagailuan mezua idazten du eta helbide zehatz batera bidaltzen du. Zerbitzariak mezulari-programa dauka eta honek mezuak bidali eta jasotzea, gorde eta erabiltzaile batetik bestera bidaltzea posible egiten du.
Sareak bi motatan bereizten dira, betetzen duten ekintza-eremuaren arabera:
·Sare lokalak: LAN (Local Area Network) izenez ezagutzen direnak, ez dira km 1 baino luzeago. Horien adibideetako batzuk dira enpresa txikietako sareak edo unibertsitate-campus batekoak.
·Sare zabalak: MAN (Metropolitan Area Network) edo WAN (Wide Area Network) izenekoak. Lehenengo horiek 10 km inguruko lur-azalerak bil ditzakete, hiri baten parekoak. Bigarren motakoek, berriz, 1.000 km-ko diametroa izanik, herrialde oso bat besarka dezakete.

Nola konektatzen da Internet?
Internet osatzen duten ordenagailuak elkarrekin konektatuta daude telekomunikazio-sistema desberdinen bitartez.
·Kobrezko kablea: sistema telefonikoak erabili ohi duena da.
·Kable ardazkidea: kobrezko kableak baino kapazitate handiagoa dauka eta interferentziekiko sentiberatasun gutxiago dauka. Bere erabilera ohikoena kable bitartezko telebista da.
·Zuntz optikoa: beirazko zuntz-filamentuek osatzen dute. Transmisio-abiadura handiagoa ahalbidetzen du.
·Sateliteak: mikrouhin-labe eta telefono mugikorren sistemekin bezalaxe, informazioa airez joaten da uhinen bitartez.
Telekomunikazio-sistemek, truka daitekeen informazio-kopurua eta datuak zein abiaduratan bidaiatzen duten zehazten dute.
Nola konektatzen da gure ordenagailua Internetekin? Ekintza honen erantzulea modem izeneko gailua da, eta bere funtzioa ordenagailuetan dagoen informazioa itzultzea da, telekomunikazio-bideen bitartez bidaltzea posible izateko (adibidez, telefonoa) eta hartzen duen ordenagailuak prozesatu ahal izateko. Ordenagailuek ingelesez soilik eta telefono-bideek frantsesez hitz egingo balute bezala da. Modema lehenik ingelesetik frantsesera itzultzeaz arduratuko litzateke, Internetekin konektatzen denean, eta gero, frantsesetik ingelesera, webgunetik heltzen zaigun informazioa hartzeko. "

Hasieran aurkeztu dudan moduan hiru puntu/galdera horiek azaldu ditu era ulergarri batean. Uste dut oso garrantzitsua dela zerbaiti buruz hitz egin baino lehen garatu behar garela gai horren inguruan, gehienetan jakin barik berba egiten dugulako. Beraz, hemen daukazue leku bat gai honi buruz zerbait gehiago jakiteko.

Komunikabideak

"1. SARRERA
Informazioaren garaian bizi omen gara, komunikazioaren aroa omen da gurea. Komunikabideek izugarrizko pisua hartu dute eta teknologia berriek gure bizimodua errotik aldatu dute. Komunikabideen eragin sozial eta kulturalaren inguruko teoria ezberdinak badaude ere, herritarren informazio, pentsakera eta ikusmoldea baldintzatzen dutela nahiko nabaria da.
Ildo honetan, esan dezakegu komunikabideen eragin kulturala hezkuntza sistemarenarekin alderatu dezakegula. Egia da hezkuntza sistemak herritarren pentsakera moldatzeko daukan gaitasuna asko mitifikatu dela, eta komenigarria da bere neurrian kokatzea. Azken batean, nola uler daiteke, bestela, eskola frankistan ikasi zuen belaunaldian gehiengoa soziologikoki abertzalea izatea? Argi dago, hezkuntza sistemarekin batera, bestelako aldagaiak badirela pertsonaren nortasuna eratzeko orduan (familia, kalea). Baina argi dago, halere, hezkuntza sistemak eragiteko gaitasun handia izan duela.
Bada, gaur egun, esan dugun bezala, komunikabideen eragiteko gaitasuna hezkuntza sistemarenarekin konpara daiteke. Kontutan izan, maila koantitatibo soilean, haur/gazte batek ordu kopuru gehiago igarotzen duela urtean telebistaren aurrean, ikasgelan baino. Maila koalitatiboan, berriz, eztabaidaezina da irudiek duten eragiteko gaitasuna, eta irudien munduari dagokionez hezkuntza sistema komunikabideen oso atzetik doa argi eta garbi.
Ildo honetan, bi funtsezko eztabaida eman behar dugu, komunikabideen esparruari dagokionean, Euskal Herrian:
·Lehenik eta behin, komunikabideen inguruko hausnarketa egin beharra daukagu: zer nolako ereduak bultzatzen ari diren; zer eragin izaten ari diren belaunaldi berrien heziketari nahiz oro har gizartearen kulturari dagokionean; eta zer nolako irizpideak jorratu beharko lituzketen komunikazio osasungarria bultzatu eta funtzio hezitzailea betetzeko. Euskal Curriculumari buruz ari garelarik, euskal komunikabideek zein rol jokatu beharko luketen bere garapenean.
·Bigarrenik, hezkuntza sistemak komunikazioaren, komunikabideen eta teknologia berrien afera nola jorratuko duen, zein kontzeptu, abilezi eta balore sustatuko dituen ikasleen artean. Hau da, Euskal Curriculumean zein irizpide landuko dituen afera horiei dagokionean.
Asko idatzi da komunikabideen inguruan, orokorrean, baina gutxi idatzi da aipatutako bi eztabaida horiei dagokionean. Agiri hau, beraz, beharrezkoa den eztabaida sozial baterako oinarriak jartzeko saiakera bat besterik ez da.
2. KOMUNIKABIDEAK ETA HEZKUNTZA SISTEMA
Komunikazioa eta komunikabideak
Komunikazioa hitza egunean hamaika aldiz entzuten dugu, baina zer da?
·Komunikazioa eskubidea da.
·Komunikazioak bi norabide ditu.
·Komunikazioa partaideen elkar ezagutzan oinarritzen da.
·Komunikazioa kultura eta jendarte sortzailea da.
Komunikabideak, teorian, komunikazio-bideak dira. Horrela ote dira praktikan? Masa komunikabideak mezuak bidaltzeko euskarriak dira, norabide bakarreko mezuak, itzulerarik gabeko mezuak bidaltzeko tresna boteretsuak. Beraz, esan dezakegu komunikabide gehienak ez direla komunikazio-bideak. Aitzitik, komunikazio tresnak izan beharrean “komunikazio lapurrak” dira, gure espazio komunikatiboak lapurtzen dute, komunikazio faltsua eskaintzen digute, kontsumo hutsean oinarritutako komunikazioa sortzen dute, beraiek eman eta gainontzekook jaso… Gazteak honetan kaltetuenak dira, komunikabideen eragina sakonagoa.
Komunikabideak eta gazteak
Komunikabideak gure eguneroko bizitzan txertaturik daude, naturaltasun osoz kontsumitzen ditugula esan dezakegu, nahiz eta horixe ez den beste kontsumo soil bat. Hedabideen erabilera onerako edo txarrerako izan liteke, eta biak aldi berean. Komunikabideak kontsumo soil batetik ulertzen baldin baditugu, txarrerako izango da. Zertarako diren, zer esaten duten, nola esaten duten eta abarrak aztertzeko gaitasuna baldin badugu eta etengabean praktikan jartzen badugu, hauen erabilera onuragarria izan daiteke.
Gaur egun, gazteek komunikabideak kontsumitzen dituzte, modu berezian kontsumitzen dituzte eta helburu jakin batzuetarako kontsumitzen dituzte. Gehiegi sakondu gabe, honako fenomeno hauek konstatatu behar ditugu:
·Telebistaren gehiegizko kontsumoa. Infomatzeko baino, aisialdirako kontsumitzen dute gazteek, “denbora pasatzeko” askotan. Gazte batek egunean 24 ordutatik 4 igarotzen du telebista aurrean. Urteko konputo orokorra egingo bagenu, 1400 ordu inguru direla ikus dezakegu, eskola orduen gainetik dagola konturatzen gara, beraz. Gazteak sinestesia maltzur moduko bat bizi du telebistarekin: irudiarekin liluraturik, errealitatea eta dramatizazioa nahasten ditu.
·Teknologi berrien eta interneten garapena. Gazteen artean kontsumoa ikaragarri hazten ari da. Teknologi komunikatiboak inoiz baino eskuragarriago dituzte era berean. Gazteen artean ekipamendu teknologiko oso altua da. %88ak telefono mugikorra du. Baina horrek ez du esan nahi komunikatzeko aukerak inoiz baino handiagoak direnik, hezkuntza komunikatiboa hutsaren parekoa baita.
·Bestelako medioan kontsumoaren desagerpena, prentsa idatzia batik bat. Irratiren kontsumoa musika hutsera gerturatzen da.
Komunikabideak eta hezkuntza
Oro har esan dezakegu ez dagoela medioen partetik helburu hezitzailerik. Herri ekimenez sortutako hedabideen kasuan izan ezik, helburu ekonomikoa gailentzen da, telebistan gehien bat. Eta telebista da hedabide kontsumituena.
Telebista interes politiko edo/eta ekonomikoen zerbitzura dago argi eta garbi. Ez dago Telebista hezitzailerik, ez dute helburu hezitzailerik (guk hezitzailea ulertzen dugu moduan behinik behin). Ildo honetan, hausnarketa berezia egin beharko litzateke telebista publikoaren paperari dagokionez, zein den bere erantzunkizuna arlo honetan eta zein bitarteko jarri beharko lituzkeen hezikeetaren aferari erantzuteko (herri ikuspegia, programazioa definitzeko metodologia jakin bat...).
Komunikabideetako batzuk, batez ere irrati eta egunkariak, ikasleen bisitak antolatzen dituzte beren erredakzioetara. Ekimen interesgarriak izan daitezke hauek, baina horiek burutzeak ez du esan nahi komunikabide hauek plangintza hezitzaile garatu bat dagoenik.
Euskal komunikabideek hausnartu beharko lukete zer nolako eragina izaten ari diren gazteen eta oro har herritarren artean eta zein papera jokatu nahi duten. Gure iritziz, ikuspegi hezitzailea jorratzen hasi beharko lukete.
Hezkuntza sistema eta komunikabideak
Komunikabideen paper hezitzaile edo ez hezitzaileaz ez du hezkuntza sistemak hausnarketa handiegirik egiten. Normalean, komunikabide ezberdinen erabilera txertatzen da hezkuntza prozesuan, ikasgelako jarduera bideratzeko soporte lagungarri moduan. Esaterako, jarduera jakin bat burutzeko prentsako berri bat hartu daiteke, bideo bat ikusi edo beharrezkoa den informazioa interneten bilatu. Era honetan, komunikazio soporte ezberdinak ezagutzeko parada dute ikasleek. Interneten kasuan, herritarrek bitarteko berri hau teknikoki menperatu dezaten interes handia dago instituzioen aldetik, eta eskolek teknologia berrien erabilera integratu behar dutela esaten da behin eta berriz.
Alabaina, hezkuntza sistemak ez da mugatu behar komunikabideen alderdi teknikoa erakustera, hedabideen funtsa ere irakatsi beharko luke. Une honetan, salbuespenak salbuespen, gazteek ez dute kultura komunikatiborik jasotzen, esan liteke ikastetxeetan ez zaiela honen inguruko heziketarik eskaintzen. Hitzak irakurtzen ikasten dute, baina ikus entzunezkoen hizkuntzan analfabetoak sortzen ditugu, irizpiderik ez duten pertsonak (zer eta zergatik ikusten ari diren hori aztertzeko gaitasuna) eta, beraz , jaso besterik egiten ez dutenak. Zer diren tresna komunikatibo horiek, nola egiten diren, horien erabilera teknikoak, balore subjektiboak, esaten dutena kritikatzeko gaitasuna, asimilazio gaitasuna… Asko da hezi behar dena, bestela medioen morroitzara kondenatzen ditugu ondorengo belaunaldiak.
Hezkuntza sistema beraren sinesgarritasuna bera dago uneotan auzitan. Izan ere, ikasgela barruan erakusten den “errealitatea” eta kanpoan, mundu mediatikoan, dagoen “errealitatea” ez datoz bat. Eskolak kanpoko errealitate horri buruz ez badu hitz egiten, gazteek “errealitatetzat” definitzen duten horri ezikusiarena egiten badio, eskolaren mezuak indarra eta balioa galtzen du.
Ahula da komunikazioaren gaineko heziketa gazteen artean. Ikuspuntu horretatik begiratuta, ondo legoke hezkuntza sistema arautuan ikasketa bereziak txertatzea komunikazioaren mundua ulergarriago izan dakion gazteari, liluratik haratago. Esan bezala, uneotan kezka bakarra teknika ezagutzea da eta, hori abiapuntua izan badaiteke ere, ez da nahikoa.
Jendartea, komunikabideak, komunikazioa
Alfabetatzea modu dinamiko batean ulertu behar dugu. XIX. mendeak pertsona bat alfabetatutzat hartzeko zeuden irizpideak eta “mundu modernoan” eskatzen zaizkionak ez datoz bat. Une honetan, alfabetatuari ez zaio eskatzen hitzak ezagutzea bakarrik. Mundu modernoak errotorika eta argudioa eskatzen dizkio. Poesia ulertzea, metafora ulertzea, elipsiaren balioa harrapatzea… horiek guztiak beharrezkoak ditu herritarrak mezu konplexu modernoak ulertzeko. Jendarte-komunikazioaren mezuen dekodifikazio zuzena, naturala ez da nahikoa. Irakurketa denotatiboak ez dira nahiko, konnotatiboak ere behar ditu herritarrak mezu mediatikoa ulertzeko. Nola bestela, adibidez, publizitatea ulertu?
Jendarte- komunikazioa saihestezina da gaur mundu industrializatu, garatu eta bisual honetan. Zentzu honetan, medio eta mezuekiko trebakuntza ezinbestekoa da."

Nahiz eta sarreran agertu euskal curriculuma ez dut horretaz hitz egingo. Artikulu honi bigarren partea moztu diot interesgarria irdutitu ez zaidalako. Beraz, lehenengo partea utzi egin dut aladatu barik guztiz interesgarria, zehatza, argia, eta abar delako. Ia komentariorik eta zer esateko ez daukat. Komunikabide hitza eta sentzuaren laburpena egin du. Guztiz osatua. Benetan ados nago esandakoarekin eta zeozer gehitzea oso zaila. Beraz, esan dezaket, gustatu zaidan artikulurik hoberena hauxe dela.
Iturria: http://www.udalbiltza.net/euskalcurriculuma/?q=node/31

BTEK, teknologia ezagutzeko EAEko lehen zentroa

"BTEK, Teknologiaren Interpretazio Zentroa, teknologia ezagutzeko Euskal Autonomia Erkidegoko lehen zentroa, 2008ko azken hiruhilekoan jarriko dute martxan.
Bizkaiko Teknologi Parkeko 602 eraikinak (gaur egun eraikitzen ari dira), 5 milioi euro inguruko inbertsioa izango du, Teknologiaren Interpretazio Zentroa eraikitzeko. Abangoardiako arkitektura izango du eraikinak, ingurumena zainduko du eta jasangarria izango da; esate baterako, eraikinaren estalki nagusia, eraikinaren bereizgarrietako bat izango dena, eguzki-panelez estalita egongo da osorik.
Kultura teknologikoa sustatzea izango du xede Teknologiaren Interpretazio Zentroak, bai eta gazteen artean berrikuntzaren aldeko giroa sortzea ere, ikasleek teknologiari dioten beldurra gal dezaten.
Gainera, gizartearen eta Bizkaiko parkearen zein bertoko enpresa eta teknologia-zentroen arteko zubia izango da zentroa, eta harreman berezia izango du Bizkaiko Teknologi Parkean egiten den zientzia eta teknologiarekin.
Bizkaiko Teknologi Parkea, Elhuyar Fundazioa eta Euskal Herriko Ikastolen Elkartea dira BTEKen bazkide eratzaileak, eta, berriki Euskal Herriko Unibertsitatea, eta TECNALIA eta IK4 teknologia-korporazioak gehitu zaizkie aurrekoei. Gainera, Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Sailaren eta Hezkuntza, Unibertsitate eta Ikerketa Sailaren, Bizkaiko Foru Aldundiaren, eta Hezkuntza eta Zientzia Ministerioaren laguntza osoa du proiektuak.
Orain, bazkide laguntzaile berrien zain dago ekimen hau —enpresa-arlokoak batez ere—.
Funtzionamendua
BTEK Euskadiko eta lurralde mugakideetako eskola-umeentzat, batez ere DBHko lehen zikloko umeentzat, antolatu da. Euskal Autonomia Erkidegoan DBHko 450 ikastetxe daude, eta horietatik 228 Bizkaian daude. 2005-2006 ikasturtean, DBHko 69.644 ikasle zeuden EAEn, eta 36.750 ikasle Bizkaian. Kalkulatu dutenez, martxan jarriko den urtean 3.000 ikasle inguru hartuko ditu interpretazio-zentroak.
Horrelako beste zentro batzuk badira munduan. EAEn eta Espainiako estatuan, ordea, aitzindaria da hau. Bizkaiko Teknologi Parkeak, zentro hau diseinatzean, hainbat teknologia-erreferente hartu ditu oinarri, hala nola Bostongo MIT Museum eta Suediako, Kaliforniako, Municheko edo Berlingo zentroak. Elebiduna izango da hemengoa, bisitaldi gidatuak, ikus-entzunezkoak edo bisitaldi libreak antolatuko ditu eta erakusketa iraunkor bat izango du —lau erabilera-eremukoa–, bai eta aldi baterako erakusketak eta tailerrak ere.
Erakusketa iraunkorrak teknologia sendotua erakutsiko du. Sarreran, bisitariekiko elkarreragina landuko da. Beste hiru arloei dagokienez, Internet, Etxea eta Garraioa hautatu dira hasierako agertoki izateko. Hala, Interneten gunean, sistema elektronikoetan, teknologia digitalean, amaraunaren funtzionamenduan eta kokatze-sistema orokorretan (GPS eta abar) trebatuko dira bisitariak. Etxea agertokiak, berriz, gai hauek izango ditu xede: energia aurreztea, ingurune-adimena, iraunkortasuna, biozientziak, eguzki-energia, erregai-pilak, eta hidrogenoa energia-iturri gisa. Eta, azkenik, Garraioaren arloan, gai hauek landuko dituzte: materialak, aerodinamika, elektronika eta mekanika, besteak beste.
Aldi baterako erakusketak, berriz, egungo gaiez eta ikerketa-fasean dauden teknologia-gaiez arituko dira. Hainbat gai lantzeko tailerrak ere izango dira, esaterako, biozientziak, automatismoak, nanoteknologia eta robotika.
BTEKeko metodologiak elkarreragina izango du oinarri; bisitaldiek 2 ordu eta 30 minutu iraungo dute, eta, erakusketaren osagarri gisa, erakusketari buruzko bisitaldi gidatuak, tailerrak, ikus-entzunezkoak eta bisitaldi libreak antolatuko dituzte."

Artikulu hau oso interesgarria iruditu zait, arlo honetan zerikusia daukalako. Gainera, garrantzitsua da jakitea zer nolako aurrerapenak egiten duten. Baina hitz hauetan gehien harrapatu nauena izan da gazteentzarako izango direla, batez ere. Eta honi arreta jarri behar diogu etorkinak direlako.

Iturria: http://www.basqueresearch.com/berria_irakurri.asp?Gelaxka=1_1&Berri_Kod=1287&hizk=E#hasiera

“CHAT, MESSENGER, MP4, JPG, 3G, TRIBANDA, E-MAIL, X-BOX.. »

Badaude teknika famillia aukerak bihurtzeko irizpideak.
Betidanik egon da teknologia berriak, beraz, guztiok bizi izan gara hauen garapenaren momentu batean. Gainera oso erosoa da bai gure bizitza arruntetarako baita gure kontsumoko kulturak sortzen dituen eguneroko betebeharra ere. Inork ezin du teknologi berriekin eza bizitzea teknikak eta eguneroko bizitzari aurre egiteko era berriak direlako. Honi, gehitu behar diogugenerazio bakoitzaren kultura desberdina.
Orain dagoen gazteria lehen baino trebeagoak dira teknologi berriekin harremanak edukitzeko adibidez, ordenagailuekin. Beste aldetik, gurasoek ez dute seme – alabek duten harremana, beraz, haiek duten ikuspuntua oso desberdina da.
Nola ikusi irabaziak teknologian hezkuntza mailan?
Denak erronka suposatzen du eta gure baloreen moldaera bat bizitza arrunteko formatu berriei. Lehen aipatu dudan moduan, familia bakoitzaren barezitasunak ukatu gabe, ezin dute bizkarra eman hezkuntzan teknologi berriei. Oso garrantzitsua delako garai honetan “tramankulu arraro” hauekin ondo konpontzea.
Beraz, hau guztia irakurrita ikus dezakegu nola, nahiz eta konturatu ez, garaiak aldatzen doazela eta ezin diegu baztertu, urte batzuk barru gero eta garrantzia handiagoa hartuko dutelako.
Iturria: http://www.prebentzio.com/opciones.php?tipo=pro&id=77